Yu, Mbok Ayu, Mbakyu, Mbakayuné, Mbak, Mbak-mbak...
Ads orthoshop

"
Wahhh kayak mbak-mbak gitu. Nggak deh," mengkono pocapé sawijining wong nom lanang. Ing papan liyané, wong nom wadon muni mengkéné: "
Duh, kayak mbak-mbak gitu kok dia mau sih? Nggak level lah. Masih mendingan gue dong."
Lhadalah! Apa sing dikarepaké tembung "mbak-mbak" iku mau? Jebulané, nyuwun sèwu, sakbangsané "wong wadon kampung, bakul jamu, pembantu rumah tangga". Bener, kaya déné yèn nyebut "mas-mas" kuwi kanggo "wong lanang kampung, ora mentèrèng, kaya sing dodol bakso utawa tukang ojèk".
Ads orthoshop
Semono kuwi lelakoné tembung sing kasebut "perkembangan bahasa". Ana sing diarani konotasi lan denotasi. Lha yèn denotasiné mono gampang: mbak kuwi saka mbok ayu lan sakterusé. Lha yèn konotasi, waduh... warna-warna tegesé, tur gumantung marang papan lan sapa sing ngocapaké.
Kancané bojoku ana sing ngundang dhèwéké "yu". Ora dadi gendra, malah akrab. Wong-wong liyané akèh sing nyeluk "mbak", lha iku wis lumrah. Ning salingkungan panggawéanku, celukan "mas" lan "mbak" iku kanggo sapa waé, saka tukang sapu tekan direktur, ora peduli kuwi wong Jawa apa dudu. Malah kanca-kanca keturunan Cina kerasa luwih kepénak yen diceluk "mbak" lan "mas", dudu "[en]cik" lan "[eng]koh".
Ning omahku, saka cilik ora biasa nyeluk sing luwih tuwa nganggo "mas" utawa "mbak". Dadiné adhi wuragil nyeluk kakang pembarep, sing umuré kacèk 12 tahun, ya njangkar waé. Bareng wis tuwa, sok ditambahi pak utawa bu, nirokaké para ponakan. Iya, ning brayatku ora ana "oom" utawa "tante"; éyang uga ora ana, sing ana mung "mbah kakung" lan "mbah putri" -- kajaba ning njaban brayat inti.
Ana kadadéyan kaya ngéné. Adhi ipéku, wadon, nyeluk tanggané "mbak" mergané wis kanca apik. Anaké ibu kang kaceluk mbak iku ora terima, "Kok manggil Mama mbak sih? Emang Mama itu pembantu?"
Ads orthoshop
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.