Saturday, July 17, 2010

TAK KEREK, TAK DHUNAKE

sepatu orthopadi orthoshoping.com sepatu untuk koreksi kaki pengkor/ bengkok pada balita kelainan kaki pada balita arrow
Ads orthoshop info
sepatu orthopadi orthoshoping.com sepatu untuk koreksi kaki pengkor/ bengkok pada balita kelainan kaki pada balita arrow
Ads orthoshop info

Rupane mono ya ora pati ayu. Dedege ora endhek nanging ya ora dhuwur, mung tiba sedheng. Pakulitane ora kuning nanging uga ora ireng, lumrah pakulitane wong-wong liyane. Mung saiki wis akeh prawan-prawan sing wis ora gelem melu tandur, ora melu matun menyang sawah. Mula sanajana ora pati ayu pakulitane dadi resik. Beda karo bocah wadon rong puluh taun kepungkur. Rata-rata bocah wadon saiki wis padha mambu sekolahan. Akeh-akehe wis padha namatake sekolahe nganti tekan SMA. Saiki wis arang –arang -- kena diarani ora ana -- bocah wadon sing buta huruf ateges ora sekolah. Ditambahi maneh asring menyang salon, sanajana salon iku salon pucuk gunung.
Ana salon kecantikan siji sakecamatan, ramene mung pendhak dina pasaran. Mbeneri pasaran ing kutha kecamatan kono, sing tiba dina Pon. Prawan-prawan sakiwa tengene kutha kecamatan padha menyang pasar melu mboke. Mula ora aneh sanajana bocah desa wis kulina karo tetembungan facial, creambath, rebonding lan sapanunggalane. Saben dina pasaran sing arep nyalon padha antri. Eling-eling, bisa menyang salon yen mung pendhak dina Pon. Saliyane dina pasaran Pon salon kecantikan mau tutup. Yaiku pasaran ing panggonanku.
Aku, saben dina Pon ya mesthi leren ing sacedhake salon kono, karo nunggu penumpang mula ya ngerti lan apal sapa-sapa sing asring mara menyang salon kono. Kadhang-kadhang aku ya sok melu kanca-kanca nggodha bocah-bocah sing arep menyang salon kuwi.
“Badhe tindak nyalon ta mbak?,” pitakonku marang sawijining bocah sing nganggo klambi cita kembang-kembang. Pitakonku mau satemene ya mung abang-abang lambe. Timbang nganggur karo ngenteni penumpang.
“Inggih,mas” wangsulane bocah wadon mau karo mesem. Bareng weruh eseme bocah wadon mau , mak tratab... sakala atiku krasa dheg-dhegan. Katon untune sing putih miji timun, mripate blalak-blalak mbawang sabungkul, irunge ngrungih pindha kencana pinatar – iki panyandra jaman biyen -- Sakjane wis suwe bocah wadon mau angger dina pasaran Pon numpak montorku, nanging aku ora sepira nggatekake bocah wadon mau. Ora krasa mripatku tansah ngetutake lakune bocah wadon mau, mlebu menyang njero salon. Dak sawang-sawang, dak gagas-gagas, dak pikir-pikir , jan-jane mono ora ayu ning piye ya ? Lamun mesem katon dhekik pipine. Esem iki sing marahi poyang-payingan. Ora krasa pikiranku nglambrang teka ngnedi-endi.
“Man, “ bengoke kancaku karo nggablog gegerku. “ Nglamun wae. Apa se sing dilamunke ?” omonge kancaku kemerecek.
Aku mung meneng wae. Ora mangsuli apa sing dadi pitakone kancaku mau. “Tak sawang saka kadohan kok sajakane kepencut karo bocah iku.”
Aku isih tetep meneng wae. “Rokok , Ta ?”aku nawani rokok menyang Narta sawise rada suwe ora omong-omongan.
“Wis. Lagi bar rokokan kok, “ Narta nampik pawewehku.
“Sapa , Ta, bocah mau ?” pitakonku marang Narta.
“Sing endi ? Klambi cita kembang-kembang mau, ta ?”
“Iya”
“Lha saben pasaran rak numpak montormu “
“Iya. Nanging aku ora pati nggatekake,”
“Jenenge Narti. Cah Sambong, omahe cedhake pak Lurah kono lho.”
“Anake sapa, Ta?”
“Anake pak Tama, bakul endhog”
Ora krasa wong-wong sing menyang pasar wis padha mulih. Sing arep numpak montorku wis padha ngenteni. Kalebu si Narti. Bakul-nakul liyane sing dadi langganan siji loro isih katon durung teka.
“Lik Samiyem mau wis numpak pa durung ?” pitakonku marang wong-wong sing arep padha numpak.
“Durung. Jarene mau isih arep tuku iwak kelong. Ditangisi anake dikongkon nukokake kalakan kelong.”
Lik Samiyem iki langganan lawas, mula aku ora wani ninggal. Penumpang banjur daktliti siji-siji. Bareng teka Narti sing pranyata wis lungguh ndhisiki, banjur tak kongkon lungguh neng ngarep cedhak sopir.
“Mbak, njenengan lenggah enten ngajeng mawon lho,” pakonku.
“Mboten mas, ngriki mawon sareng kaliyan tiyang tiyang mawon.”
“Sekeca wonten ngajeng mbak.”
“Sampun boten, wonten ngriki kemawon ,“ dheweke tetep puguh ora gelem lungguh ngarep.
Asem, batinku misuh . Upama gelem lungguh ngarep bisa tak gendhing, bisa tak jak omong-omongan. Aku kok duwe karep ala, ya ora. Karepku mono dak gawe becik, kanggo rumah tangga sing apik, bakal tak enggo selawase.
Dina, wis bola-bali ganti . yen wayah awan pikiranku bisa keslamur pegaweyan, golek penumpang mider-mider menyang pasar sing mbeneri pasaran dina iku , kayata menyang Tegalamba mbeneri pasaran Wage, menyang Parang mebeneri pasaran Paing lan sapiturute. Nanging yen mbeneri srengenge wis angslup... ora ana sing bisa nylamur ruweting pikir. Bisane mung ngetung usuk , pikiran nglambrang teka ngendi-endi. Gawang-gawang katon guwayane si Narti saklebatan . Lap katon ..... lap ilang. Lamat-lamat keprungu swarane radhio saka daleme pak Sastra, Mijil Kethoprakan ...

Lali lali datan bisa lali,
Lawas saya katon,
Upamakna wit-witan sing gedhe,
Tinutuhan datan bisa mati,
Mrajak saya semi tresnaku ngrembuyung.

Dina pasaran Pon candhake aku wis ancang-ancang, mengko yen Narti menyang pasar arep tak lungguhake ngarep. Mula lungguhan ngarep tak kosongake. Ora ana penumpang liya sing oleh numpak cedhak sopir. Arepa bakul langganan lawas, tetep ora oleh. Aku dina iki kudu bisa nyedhaki Narti. Kudu bisa .... kudu bisa ... kudu bisa....
Temenan, dina Pon Narti katon wis ngadhang neng pinggir dalan karo mboke. Mboke Narti katon nggawa dagangan rada akeh, pirang-pirang senik – wong kene ngarani senik kanggo wadhah saka pring sing dienam -- .pedal rem langsung tak pidak, montor mandheg greg.
“Mangga, mbak panjenengan wonten ngajeng kemawon.”
“Lha simbok pripun, simbok wonten wingking.”
“Simbok nggih kersane mawon, kersane nengga dagangan.”
“Boten ah, mesakaken simbok.” Narti tetep ora gelem lungguh ngarep. Njur numpak montor lungguh jejer mboke. Aku wis ora wani meksa maneh. Nanging sing jenenge ati iki sing ora karu-karuwan. Kapan baya aku bisa omong-omongan karo si Narti. Sanajan wis sakmontor – aku sopir dheweke penumpang --- isih tetep ora bisa ngomong. Paribasan wis bisa lungguh jejer nanging isih durung bisa kandha . Kandha sing sabenere rasaning atiku. Kaya unen-unen ning parikane para sindhen kae : Bisa nggender, ra bisa ndemung. Bisa jejer, ra wani nembung. Kaping pindho aku wis golek rekadaya supaya aku bisa ngomong karo Narti nanging gagal. GAGAL TOTAAAAAAAAL ......
Kari pisan , aku kudu nggawe sanjata pamungkas. Sanjata iki saiki kapeksa tak anggo. Yen pisan iki ora bisa klakon, ora ana gunane urip neng ngalam donya. Aku rumangsa ora bisa urip mulya yen ora bisa sumandhing karo si Narti. Entenana sanjata pamungkasku Narti! Tak kerek, tak dhunake. Ora kenek, tak dhukunake!!!

---- 000 ---

Malem Jemuah aku mara menyang omahe mbah Dhukun Sama, diwenehi mantra Jaran Goyang . Mantra dikongkon ngrapal wayah engi pendhak jam rolas bengi .

Niyatingsun matek aji,
Ajiku si Jaran goyang,
Tak goyang tengahe latar,
Cemethiku sada lanang,
Taksabetake gunung jugrug
Tak sabetake segara asat,
Marang si jabang bayine Narti,
Lulut, lulut, lulut marang raganingsun ,
.... banjur nggedrug lemah ping telu.

Seminggu, rong minggu, telung minggu nganti patang minggu. Lho kok ora ana bedane. Kok ya mung panggah wae. O, mbok menawa ora jodho. Mula aku banjur golek dhukun maneh sing luwih ampuh. Aku dikandhani kanca jarene ana ing Jember. Dak parani. Embuh desane . aku dhewe ya ora weruh, sing cetha saka kutha Jember isih telung puluh kilo.
Padha karo sing sepisan, padha ora jodhone. Pungkasan, aku menyang Trenggalek pinggir segara kidul. Lumrahe papan pinggir segara iku akeh dhukun ampuh. Biasane mantrane kanggo mbayoni utawa nglemesake iwak gedhe yen mancing neng segara kidul. Yen iwak gedhe wae bisa lemes mosok jabang bayine si Narti ora bisa lulut.

“Kula nuwun,”
“Mangga, pinarak mas.”
“Ngaturaken ulem.”
“Saking pundi?” pitakonku.
“Sambong. Kirman sopir rak panjenengan ta ?”
“Leres,” ulem tak tampani. Tak waca saklebatan, saka pak Tama. Atiku wis krasa dheg-dhegan. Ulem tak bukak banjur tak waca kanthi tlesih : Narti menikah dengan ......
“Mati aku ....... “


Surabaya, 17 Juli 2010.
sepatu orthopadi orthoshoping.com sepatu untuk koreksi kaki pengkor/ bengkok pada balita kelainan kaki pada balita arrow
Ads orthoshop info

No comments:

Post a Comment

Note: Only a member of this blog may post a comment.